Honorio es un nombre propio masculino de origen latino en su variante en español. Procede de Honorius, forma gentilicia de honorus (honorífico, honorable), y este de honor.
Honorio | ||
---|---|---|
El emperador Honorio, por Jean-Paul Laurens | ||
Origen | Latino | |
Género | Masculino | |
Santoral | 30 de septiembre | |
Significado | honorífico, honorable | |
Zona de uso común | Occidente | |
Artículos en Wikipedia | Todas las páginas que comienzan por «Honorio». | |
30 de septiembre: San Honorio, confesor, obispo de Canterbury.
Variantes en otras lenguas | |
---|---|
Español | Honorio |
Albanés | Honori |
Alemán | Honorius |
Búlgaro | Хонорий (Honorij) |
Catalán | Honori |
Checo | Honorius |
Croata | Honorije |
Danés | Honorius |
Esloveno | Honorij |
Esperanto | Honorio |
Euskera | Onori |
Finlandés | Honorius |
Francés | Honorius |
Georgiano | ჰონორიუსი (Honoriusi) |
Griego | Ονώριος (Onórios) |
Holandés | Honorius |
Húngaro | Honoriusz |
Inglés | Honorius |
Islandés | Honoríus |
Italiano | Onorio |
Latín | Honorius |
Letón | Honorijs |
Lituano | Honorijus |
Noruego | Honorius |
Polaco | Honoriusz |
Portugués | Honório |
Rumano | Honoriu |
Ruso | Гонорий (Gonorij) |
Sardo | Onòriu |
Serbio | Хонорије (Honorije) |
Sueco | Honorius |
Ucraniano | Гонорій (Gonorij) |