(1622) Chacornac es un asteroide que forma parte del cinturón de asteroides y fue descubierto el 15 de marzo de 1952 por Alfred Schmitt desde el Real Observatorio de Bélgica, Uccle.
(1622) Chacornac | ||
---|---|---|
Descubrimiento | ||
Descubridor | Alfred Schmitt | |
Fecha | 15 de marzo de 1952 | |
Lugar | Uccle | |
Designaciones | 1952 EA, 1932 DD, 1933 UX, 1939 KE, 1942 EB1, 1949 KF, 1952 DP2, 1953 TM1 | |
Nombre provisional | 1952 EA | |
Categoría | Cinturón de asteroides | |
Orbita a | Sol | |
Elementos orbitales | ||
Longitud del nodo ascendente | 4,39° | |
Inclinación | 6,459° | |
Argumento del periastro | 256,4° | |
Semieje mayor | 2,235 ua | |
Excentricidad | 0,1634 | |
Anomalía media | 211,6° | |
Elementos orbitales derivados | ||
Época | 2457000.5 (2014-Dec-09.0) TDB[1] | |
Periastro o perihelio | 1,869 ua | |
Apoastro o afelio | 2,6 ua | |
Período orbital sideral | 1220 días | |
Características físicas | ||
Periodo de rotación | 12,21 horas | |
Magnitud absoluta | 12.2 y 12.41 | |
Cuerpo celeste | ||
Anterior | (1621) Druzhba | |
Siguiente | (1623) Vivian | |
Chacornac fue designado inicialmente como 1952 EA. Más adelante se nombró en honor del astrónomo francés Jean Chacornac (1823-1873), descubridor de seis asteroides entre 1853 y 1860.[2]
Chacornac orbita a una distancia media del Sol de 2,235 ua, pudiendo acercarse hasta 1,869 ua. Su excentricidad es 0,1634 y la inclinación orbital 6,459°. Emplea 1220 días en completar una órbita alrededor del Sol.